P R Æ F A ?4 zhr-prtn n«c volo typos Patrum evertere , . led poftulo , ne illa jura evertantur . Inter Afloris itaque, jylV mftanuas petunt Judices, ut Patres decernant an juxta leges, vel juxtaCa-rones, lis dirimenda effet. Monent quidem, quod trius dixerat Photius Principis fententtam effe , tua Canonibus faveat ; at quid inde ? pietatem-tjurufii commendant, non definiendi poteflatem-. circunfcr ibunt in Patribus, Excipiente Reo , & contradicente Adore de articulo incidente, decernere debebant Patres. Judices tnfinuant, de quo ante omnia fententia ferri debebat. Nec id efl definire venia data , alias verna data , quod præcipu'e agebatur, definitum quis credat , cum Judices Udem dixerint ad.p Diofcorus dicebat, quod ex duabus naturis eft lufpicio, duas non lulpicio ; San&iffimus autem Archiepifcopus Leo , duas naturas dicit effe in Chrifto unitas incon’fusè , inconvertibiliter , & indivifibiliter in uno Unigenito Filio Salvatore noftro. Quem igitur lequimini ? Sancffifftmum Leonem , aut Diofcorum? Plane cum nimis Lyncei videri amamus , cacutimus. XXI. Ipfif autem ejufdem Concilii Canon 28. quod agimus prae lar è dcmonflrat, Augufios videlicet minimi finfiffe fui juris effe Epifcoporum ju-rifdiflionem decernere. Confiantinopolitana Synodus can. 3. ejufdem Urbis Epifiopo decreverat Ta rptedùa TijxJr , hinc pradiflo Canone id ita intelleflumeft, ut voluerint Conftantinopolita-num, fecundum à Romano Patriarcha locum te- ( nere . De prioris Synodi Canone immerito dubitari à Binio , (Jr à dofliflìmo Baronio, cùm de eo teftetur Canon Chalcedonenfis, obfervavit Hol-flenius in notis ad Concilium Romanum Bonifacii Papa II. Quod enim vero minores Epifiopi fibi vindicaverant ex Urbium fplendore, id fibi afferendum cenfuit nova Roma Epifiopus. Conflan-tinopolis Augufiorum Sedes, ad quam ex toto Orbe caufia deferebantur. Urbis ejus Epifiopus ad Patriarcham Occidentis minime fpe flabat, fed nec ad Alexandrinum, vel Antiochenum, quare nullo modo Patriarchale Romani Epifiopi jus ladeba-tur. Gloriam Conflantinopolitana Ecclefia optavere Valentinianus, & Marcianus Augufti. Vide tamen qua via pergant. Nil fibi juris in ea re decernenda competere exiflimant; fed nec Concilii decretum fufficere , nifi Leonis confinfus accederet . Id confiat ex eorundem literis ad Magnum Leonem datis, ad annum 0,^1. fpe flantibus, rela-tifque in laudato Romano Bonifacii Concilio. Petentes ut Confiantinopolitanus Epifiopus, fecundus à Romano Patriarcha habeatur, id imperiali au flor itate fieri non poffe cognofiunt, proferuntque utnufque Oecumenica Synodi decreta, quibus petitionem fuam fulciunt, orantque enixe, ut quod decretum fuerat , Romanus Pontifex confirmet Quoniam vero, insurant, & hoc ftatutum eft’ ut ea , quæ centum quinquaginta Sanftiffimi Epifcopi (ub D. Theodofio Majore de honore venerabilis Ecclefiæ Conftantinopolitanæ fta tuerunt , & quæ nunc à S. Synodo de eadem re ftatma lunt , firma ferventur : fcilicet ut P°,ft 4edT Apoftolicam Conftantinopolitanæ S.dis Aat-iftes fecundum obtineat locum quoniam & eadem iplendidiffima Civitas jmnor Roma nuncupatur, dignetur Sannas TuT. etiam huic parti proprium adhibere codhn’ fum . Refhtit enim verb Leo SanKir conten-ris Rome Epifiopus, piiffimi ^gS^T' poteflatis fines optimi noverant ’ 9 pus faflum in Chalcedonenfi Synodo Cibi B C A T I O. Clero. Quod itaque Valentinianus fibi minime licere cenfuit extra Romani Patriarchate fines , etiamfi de Conflantinopolïtana Sede ageretur , <7 lic'etidipfumperOecumenicam Synodum decretum fuifiet ; feciffe intra Romani Patriarcha ditionem Ecclefiaflicam, immo intra Romani Metropolitis Dioecefim , & duplici ex capite jus. Sacrofan flum Romance Sedis violajfe , id enim vero ab omni credibilitate diflat. XXII. Ut nil omittamus, quo cognofcamus eorum temporum opinionem circa ea, quæ fpe flant ad poteflatem conferendi jus Metropoliticum, dijjz— mulari haud-poteft, aliquando irrepfiffe, & in— Occidentali Ecclefia, Orientalis abufus . Unum— tamen ejus rei exemplum habemus, fed & novimus nova Metropolis conflituendæ ex civilis Urbis gloria rationem minimi Pontifìci Romano probatam . Trahebat ad fe Arelatenfis Praful Ordinationes Epifcopum Provinciis Viennenfis eo prcetextu , ut creditur, quod au fla decore ob Principum moram Arelatenfis Urbs, Metropolis effe fla fit , qualis erui pofife exiftimat Petrus de Marea, feti Balu-zius, ex Honorii Confiitutione relata à Sirmondo in notis ad Sidonium. Ei opinioni, quòd Metro-polum Civilium Epifiopi Metropolitanorum Eccle-fiafticorum juribus gauderent, inflitti Taurinen-fis Synodus anni 397. at dubitavit quienam Metropolis effiet Civilis, Arelatum videlicet, an Vienna, & decrevit, ut qui ex eis, Epifcopis videlicet , approbaverit fuam Civitatem effe Metropolim, is totius Provinciæ honorem primatus obtineat. Verùm alia via, ut quod femel arripuerat retineret, Patroclus Arelatenfis exifli-mavit fibi pergendum, cum apud Romanum Pontificem , cui nil de Civitatis gloria tufo dici poffe noverat, caufam egit, ac ideo fio Itus antiquitatis Ecclefifiicæ momento fe tueri voluit, ob quam à Zofimo Pontifice obtinuit, fibi confecrationem confirmari Epifcoporum Provinciarum Viennenfis, & Narbonenfis. Quoniam, inquit Pontifex epifl. 70. Trophimus Sacerdos quondam Arelatenfi Urbi ab ApoftolicaSede tranfmiffus ad illas regiones, tanti nominis reverentias primus exhibuit. Regulis eifdem infiflendum Pontifices fubfecuti cenfue-re, cùm de eadem re qucefliones inciderunt. H la-' rius Papa circa annum 462. Epifcopis diver Carum Provinciarum Gallia refcripfit epifl. cùm Leontius Arelatenfis lamentaretur Parochias fuce Ec-clefiæ a Prædeceffore Hilario in alios, quod non heuerat, futffe translatas, Epifcopis illi querelam remittens ut quæ Ecclefiafticis regulis congruerent, decernerentur. Epiflola verb fe-quenti contra MamertumViennenfem, qui indebite Deenfem Epifcopum ordinaverat, differte afferà, principes approbare , quod Romanus Ponti fex in rebus hujufinodi decreviffet. Fratri enim " rìsi'“"°’ . nihil conflit Lri1 „æ “ Tr‘æ Deceffore meo potuit abro-auferri quiYchrft^^ honori eîus debetur , 1 leTdec?etum Principum umane RPA UC ^Uld