fit ille Ermoldus Abbas ad Pipp'mum miffus, haud fatis compertum, niff ille fit ErmenaL dus Abbas Anianenfis , qui Anno fequenti privilegium a Ludovico Imperatore obtinuit . Neque vero hunc effe exiffimem Ermoldum Nigellum , in exilium a Ludovico ipfo ablegatum , qui Carmen de ejus laudibus, quatuor Libris compojuit, a Lambecio editis Tom. If Biblioth. Caefar. Mabillonium hcic confueta fua diligentia defecit; neque enim uf-quam Libros illos Lambecius evulgavit, fed principium tantummodo & finem. Ille vero dicere pergit : Erat is fine dubio Lotharianarum partium fautor , atque ideo in exilium & in carcerem actus : at quamvis in libertatem affertus fuerit , haud veri videtur fimile, eum ipfnm poflea Legati honore a Ludovico affectum fuiffe . Haec Mabil-lonius, quem divinare volentem, & divinationi fuae aperte adverfantem , ego nihilominus in verum impegiffe conjicio, ne dicam perfuafum habeo. Rem intime perfcrutemur, quando fub oculis noftris integrum eft Hermoldi Poema, quoMa-billonius ad rectum judicium ferendum carebat. Fuiffe Hermoldum Nigellum Monachum BenediHino inftituto addidtum, continuo intelligat quicumque ejus Carmen legat; neque enim ibi ullus praetermittitur locus, quo Poetae calamus in Benedidim Ordinis, ejufque Abbatum, Monafferio-rum , & Regulae laudes non excurrat; ut mittam Ecclefiafticam illius eruditionem, quae hominem minime Laicum prodit, & quae iis temporibus inMonachis faepius quam in Secularibus Clericis fpeclari confuevit; Abbatem quoque fuiffe, ea indicant, ni fallor, quae is habet Lib. IV. ubi expeditionem adverfus Britannos rebelles Anno 824. enarrat. Inquit enim: „ Huc egomet fcutum humeris, enfemque revindium ,, Gefft, fed nemo me f eriente dolet. ,, Pippin hoc afpiciens ri fit, miratur, Ó’ infft : ,, Cede armis, Frater : litteram amato magis. Ex his primo confirmatur, Ermoldum noftrum Monafticam vitam fuiffe profeC fum; non alia quippe de caufa Pippinus Rex eum intuens in rifum erupit, nili quia armis accinctum cernebat hominem, a militari profeffione- adeo alienum, & arma Monadicae verti tam male aptata. Proinde eum ridendo hortatus eft, ut a militia abfcederet, & literarum ftudiis, quod Monachum decebat, eique in more erat, vacaret. Praeterea illum Fratrem appellavit: irtud vero nomen, a quonunc Monachi tantopere abhorrent, &■ Keligiofis dumtaxat Mendicantibus fervatum volunt, olim Monachos potiflimum delignabat, uti eorum temporum monumenta evincunt, immo hoc ipfum Poema non uno in loco fidem facit. Secundo hinc elucere etiam poterti, Ermoldum alicui Monallerio Abbatis titulo praefuifle Pluribus offendit Dodtiffimus Thomaffinius Parr. 111. Lib. I. Cap. XL. de Benefic. regnante Carolo Magno, ejufque fuccefforibus, confueviffe turn Epifcopos, turn Abbates ad militiam & ipfos accedere, fuofque milites in Regis fervitium ducere. Erat id munus Abbatum, non Monachorum. Et quamquam Carolus Magnus, aliique Francorum Reges ab hujufmodi onere Ecclefiafticos interdum Proceres abfolverint, uti in eorum Capitularibus legitur; & quamvis Monafteria forent, quae a fuppeditandis Regi militaribus copiis immunia haberentur; attamen ubi graviffima publicae rei neceffitas exigebat, quivis Epifcopi