22 6 Thowa Campanella Poèttcoriim prictates attendunt. Attamen quoniam oratio debeteHe perfpicua,admirabilis, &apta rebus, de quibus loquimur, & elegans; manireftum fit, quod propria vlitata faciunt orationem lucidam ? fida .peregrina, &tranfl.u ta,obfcuram. Commifta verò admirabilem. Ncquec-nimadmiramur quod nilinteliigimus, neque quod Cubito patet. Omnia vocabula in grandiora, & confo nantio-rafccantur, & in humiliora, & minus confonantia. Sicuri dicere quanquarn grandius eft, & confonantius, quam &fi> vel, licet. Similiter genitor quam pater. Itemma-gnificatiua fic fe habent ad diminutiua, vt in vulgari dicimus , Francifcone , & Francifchello : in latina Tantum , Sc Tantillum. Sed magnificatiuis carent latini. Vtemurcrgo in poemate grandrbus confonantibus, & magnis. At vbi opuscft diminuere, vel quia res paruipenditur., vel quia cara oftenditur, vt puelii funt cari , diminuemus more Catulliano.
Strine Thalle mollior cuniculi capillo
Kel Anferis medullula, aut hinnula tenellula.
De mutuatis dicionibus.
VOces mutuata? funt multiplices , vt in Rhet. diximus. Sed metaphorice iunt mirificentiores, &iu-cundiores.
Quoniam in cogitatum alterius rei nos ducunt. Etfimilitudineminter res docent.
Et artem humanam oftendunt, qua? de neceflitate fcit facere virtutem. Hoc vltimum Arift. non confiderauir. Duo prima balbutit ipfe ac Cicero, & con i edatur. Non enim quia limile deledat vt aiunt, fed quia docemur quid aliud fimul. Arift. transfert à genere ad fpecies, & ècon-uerfo & interfpecies : & à proportionalibus. Nos autem fynecdochcm in prioribus implicari putamus. Trasferi-mus autem redius ab animato ad inanimatum, &: è con-pa i & inter duo animata ? & duo inanimata, per fimilitu-