LiberXXVI. 187 lùm,vt is afferit, viuacitatem adiuuat,fed & fcnfus omnes fanos & integros cu-ftodit.Quavis>.quod ad Athen^ufpedat,noftrimel Corficu dicat habere ali-quid in fe,q amaritudine fapiatvnde dixerit Guidi’ de nefafta & exitiali cera: Ite bine difficilesfunebria Ugnatabella, Tu^ negaturù cera referta notis, Quampula de longa collegiainflore cicuta Mellefub infami (orfica mtfit <&4pù. Et, Sic tua (yrneas fugiant examinataxos, Maro prius dixerat. Infaniofum mcl apud Macronas memorat Xenopho,quod qui copioffus edif-fent,& vomere & excernere cogebantur,neq; quidem omnino ftare poterai. M E R E T R I X. Cedquoniam trahete reru fluxu impegimus in rnellis vitia,minime difsimu-Olandu q> quadragefimis Hebr^oru caftris Hieronym’ putat lonathacótra deteftationem patris guftaffe mel intclledu myftico, quod fcilicet deftillat à Jabijs mulieris,& forte deprehéfum,vix populi prccib.libcrarù. porrò mel no offertur in facrificijs Dei:& cera qua* dulcia cótinet,non lucebat in tabernacu-lo,fed oleu purifsimu,quod de oliuaru exprimitur amaritudine. Quòd vero fic verifimilis Hieronymi cóiedura fuper lonatha, Adftoteles tum militespleroP que omnes mulierofos effe,tum,fcriptores reru,qui recéfent Hebr^oru mores gétem ea effe ponùt falacifsimà.Sed lonatha jp innocctiafua dicenté mihi vi-deor audire:Cur igit ego cóquettus pala lùm, làtis imprudéter feciffe patrem meu qui populu tà longse addixerit efuritioni,vt vel modico cibo,qué fors ob-tuliffet,fuorù vires vetueritinftaurarièQuorfum vlla hic impudicitia? Na quo-modo ego,qui à fole exoriéte hoftes vno tantu comitatus famulo,cu per inac-ceffas crepidincs ad eos irrepiffem,quotquot obuià habui aggreffus cecidi, & in fuga verri,& mox accitis meis,ad vefpera vfq; pfeueràtifsima occidione per-fecut’ fum,quo paéto delieijs & genio vacare potuiffem.quifummo Dei no-ftri honore,populiq; totius incolumitate,ad extremà vfq; delaffationé cófedus crà,quare illa obfecro adulterina,cófida,iubdititia,nequaquà à ta ^pbo, tà pio, tà acri veritatis propugnarlo,ta immeritò de me vnquà cogitata credideritis. EXOTICAE DISCIPLINAE. VT vero nos rnellis dàna ^pfequamur, id etià addemus, q, Hierofolymitan’ Héfychius nò poètica tantùm,veru omnem Gentiu dodrìnam per rnellis Apùmue hieroglyphicum ftgnificari tradit,q in fuauitate verborum & eloqui) dulccdine tota cofiftit,reru aurem inanis eft. Eóq; trahuc Solomonis illud ex Prouerbijs:Nó refpicies ad mulieré meretricéffauus enim deftillans labia me-retricis, & nitidius oleo guttur eius,nouifsima aut illius amara quali abfintbiu Quo minus rniremur,fi qui lòngo polì tempore fuccelsit, Plato quoq; Mufas fui temporis mcretriculas appclìauit.Pr&ceptù verò,vti paulò antè dicebamus diuinis liters,ne quicquam rnellis in facrificium Domino adoleatur,fed in mu-nus primitia? eius ófferri pofsint.pnecipit enim ex parte,illius fapicntise primi-tias offerri, non autem plenius ea vti,quippe vt fides noftra no in lapientia ho-minum confiftere videatur,fed in virtute Dei,vt paulus in priore ad Corinth. epift.Ea vero de caufa mel,vt ait Eucherius, in facrificijs offerri prohibebatur, quiarefolutiblandimentis deliciarum,autdulcedine voluptatum , nópoffunt myfteriorum Dei effe participes.Hinc pafcha Domini comedi cu amaritudine iubetur,quia fitfemperauftcra diftridio veritatis.