38
Vir.
37
Cap. I. Verfí.
Vir?
labore״! ab æquÜibritatedifcedit : fed cum pu-A diei terminum auroram & vefperam precibus Mleorum - io ac fimplici afpedu 11! Deum feratur , tan- occupfiffient, tum reliquum diem facris libris Monachori
quam æqualibus vndiqüe iiiceruallis ? circula- 1 1י Senfuitqwr rem niòtum obtinet. Sed hoc vt fiat, nonnul-Mica.- la corporis fenfuun! abdicatione opus eft, nec-
titncm■, .1״ ׳־״on & voluntatis exftafi, faptúque intelledus: fiaflm^ra■	nee doceri poliunt, nec, fi quis do-
ptúmquein- ceat, à quoquam intelligi, nifi quem experien-telleiìw re- ¿ia rei gnarum fecerit. At vero quàm beatos quirit. illa, quamque felices filos cultores Conten!-piatio efficiat, nemo latis explicare poffit. Nec modo füblimis ilia-, ac: plané diuina, quæ cir-(iulum complet, verumetiam aliæ præceden-tes : quæ licet dignitate, atque præftantia Ion-
éuoluendis conterebant. Nam corporis curam in nodis tempus referebant,tanta ciborum ab-ftinentia præditi, vt nonnulli ex illis,vt idem author eft, vix fexto die necèflarium alimen-tum delibarent, alfuetijvt inquit, rore viuere, quemadmodum cicada? folent,'& canticis ine-diam folari. Quæ cùm Philo refert, nonne vi-detur quotquot fumus eiufdem propofiti fe-■datores ad eandem palæftram adhortari, at-que àfæcularium rerum ftudiis auocatos, ad rerum longe præfianriffimarum Ipedaculum velle traducere? Sed non ille folus, verùm &־
illudunt, obledatione conferri. Porrò con-templationem defcribens, non aliquem eiufi modi vita ftatum definio, qui ab adione pror-fiis abhorreat : fed contemplandi potius ftu-dium refero, quod toti hominum generi à na-tura conueniat. Illud vero eft, vt quæ videas, cogitatione compiedi,ac fedulò teeum expen-dere ftudeas :'feceífüm ames, in quo teipfun! excutias : Deo vaces5 &ad illius conlpedum, quem tibi fiue natura, fiue fides exhibuerit, ob-uPe^cas :^^um mireris, laudes, amore depe-tuina generi voluptate perfundaris : ficque demum te
ad tuum munus penfúmquereuoces, quod ti-	±	________r-______
bi ab eodem operum omnium præfedo, con- ceps ferri, Ci conti¿ fuccrefcerent ad cœlum ftitutum elfe non dubitas. Quid enim prodeil,	auolare : percontantibus difeipulis, qua ratio-
philoljb.je inquit Philo, ceflàrebônum tibicinem, aut ci- ־׳“	'	’	' r	.
congrelTu thariftam ? aut in vniuerfum quemeumque ar-quarund. tificeli! fuam artem lion exercere ? Nam fine «ud. gratia. a¿j.jone fo[a COntemplatio fcienti'bus ad nihil eft vtilis. N ec enim pancratiafta, pugilve, aut ludator ex arena protrufus, vllum frudum è ftudio filo reféret: neque abfolutus curfor, fi corripiatur à podagra, aut alioqui laboret mor-bo infello pedibus.] Ita ne tu quidem illa ipe-culatione quicquam proficies, nili, quæ officij tui elfe perrexeris, tentes perficere. Quocirca nec mihi neceliariuni elfearbitror, quod non-1 nihil faciunt, contemplarmi vitæ præftantiam cum aditiæ frudibus componere : cùm talem homini contemplationem !natura inditam ex vi eiufdem nominis colligam, cui optime cum adione conueniat. Siquidem illa huic mode-!	ratur, eam fouet, vim gratiámque conciliat. _ Qua exercitatione quid fingi poffit honeftius?
Quæ quidém vitæ ratio atque inftitutum, etfi y Quid.religiofo homine dignius ? Quid deni-vniuerfo hominum generi à natura traditum eft,atque omnibus competit : præcipuè tamen religiofòrurti eft hominum, quorum maxime tijimi cen- intereft, vt quæ cæteri ex officio prillare dç-^ent’ ^dponte, attIue ex animo cumula-’ tius exequantur. Contemplationi igitur potif-fimùm incumbere debent, fpcctila-tioni, ac meditationi rerum iri primis cceleftium : dein-de etiam inferiorum, quæcumquè ad virtutis ftudium ptomouere;poliunt : incitati præfer-tim exemplo maiorum iuorum, qui primis Ec-clefiæ temporibus ad virtutis apicem hanc il-... lis viam munierunt. Quorum frequentiffima Ph1I0I1b.de exercitatiOj f! philoni credimus, in contem-tcmpl°n piatione polita erat. Sed enim cùm vtrumque
enim alius eft ifte iriodius quam ea pars anime, P/tha2• quæ ratione viget, qua eunda metimur, exa-minamus, de expendimus, quam torpere otio vetat, aut fegnitie remitti. Iubet item gallum nutriamus. Huic yero cojla'tam à Deointelli-gentiam lob. cap.38. legimus. Illo igitur men-tis apicem exprimit, quæ non alia re magis, quàm cceleftium rerum contemplatione atque' ambrofiapafeitur. Addam & Zoroaftrem,quo Zoroaft. magis propenfum naturæ ftudium in contem- alpuU picum piationem vel ipfis ethnicis teftibus agnofea- ¿™?"¡*¿י mus. Ille namque cum alis præditas elfe ani- J¿»?™”* mas fæpius referret, quæ fi exciderent, in præ-
ne citò volucres animas fortirentur,fi rigarent, inquit, aquis vitæ. Iterum feifeitantibus vnde tam falutares aquas peterent, reipondit : Dei paradifum quattuor amnibus irrigari, quorum qui ab Aquilone Vtfihon, id eft redus:ab oc-cafu Dichón, quod expiatio eft : ab ortu Chiddc-■ chel, quod lumen fonat : qui à meridie Direeth, quod pietatem interpretaripolfumus. Redus Dialeó licam denotat, quæ eft amuffis : expia-tio moralem fcientiam : lumen ab ortu natura-lem Philofophiam, quæ veré ab ortu eft : at pietas fupremam contemplationem. Hæc illi, Cimmeriis licet tenebris obfiti, viderunt.־ hoc naturam iuam,feu potiusDeum flagitare perlpexerunt, féque totos .ad philofophan-dum contulerunt. Igitur & nos quoque ad contemplandum animum appellere par eft.
quefuauius ? Tantifper enim dum ipe alimur, Contempla-dun! iponfi caremus amplexibus, fola ea eft, »‘hil quæ poffit auidæ mentis fitini explere. An non vides, quemadmodum fi quando puella vri-tur abfentis amore, eiufdem, quam habet poteft. apud fe, iconem affiduè verfat,& infpicit,adeó-queinipfa imagine quæritprototypum, ac ve-lut præfentem compleditur. Hoc fcilicet ei fuus ardor imperat : hoc defiderij magnitudo.
Et tu igitur, fi pari in Deum amore incenius fis, non minora præftabis. Nam Dei quidem Dei imaç» imago, fi requiras, tibi deeífe nufquam po- ״'»»2^״׳’* terit, poftquam illa in omnibus, atque in te *■׳ " potiffimùm , tuáque anima imprelfa eft .
Quin tu igitur illam contemplaris excelfam B inj
A