V-5I.R*
33
homo effe faitus. Coníequens erat igitur, vt quoniam humana anima exemplar fuum,au-thoris fui fermopem refeuebat, corpus etiam eredtum ad puriilimam partem mundi cœlurn qs att olleret, vt perhæc quæ in propatulo lunt, iutelligantur illa intußbilia. Ergo, quoniam .erat impofiibile, vt cogitatio perueniret ad alpeitum eius, qui eil, nili mentis ab lpfo at-traitæ, ficut fua cuique manifeftè teftatur coiir feientia : euidensfimulachrum occulti oculi corpus hoc habemus, quod po. teil ad æthera luipicere. Cùm enim hi ex corruptibili mate-ria complèti oculi eo vfqpe afcendant,vt à ter-rena hac_ regione prouolentad cœlum remotif
imaginem referat.- ׳ Vnde & dicitur, non ad cu,- A menta quoque,& fol,& omnis cœleftium cor-'uiqua,m^çreaturæ:,jed fólius Dei imagipem porym chorus, fuo conceptu, ordine, ac fpe-
limum, pertingantque ad eius terminos, qu'a- B na humanà taiitùm expertis ? Nonpotericigi-les exiftimandi flint per omnia- difeurrentes	tur virtus abfque contemplatione parari,
animæ oculi, qui multo defidevio copfpicien-!•	,	,	. . ’
di.eius,y«; cß,volucres faiti, non folùm ad ex-	———_______-  ______________- ..
tcemum æthera pertingunt, fe.d à tergo relictis
totius mundi terminis, ad ingenitum illum properant. Haitenus Philo, G elenio interpre-! te, qui geminam mihi dilputationem vnica oratione çonfecilfe vifiis pft. Çùrn ex habitu corporis, atque adeoipfa aeie oculorum quid Deus ipfe præftiterit, quidue requirat, edo-׳ cuit. Nam & mirabilem quandam ingenij vim, quæ ad caelorum adyta penetret, tripudiò cól-legit■, nec ad aliud, quàm ad ipfam rerum coele-Homo ab if■ ftium contemplationem. Contemplationi igi-
origine ad fi01n0 natus eft,&adeam à prima origine	eior pon in corde, cerebro ve, aut inempedo-
contempla	......r״_____״־,-----n.	r'f4 ״ 1 ״
tionemin/ìi- hiftitutus : fine qua, nec præfentis yijtæ ftadium tutus, abfc féliciter decurrit, nec in altera coronas bra:-eavirtntem ipúrnque exp eitat. Nam quis praemium fine tonfequí non	fperet i virtutem autem fine contera-
visä Pla“one confequi nenio poteft. Quid enim eft tttrnam. virtus ? Diuinæ, vt opinor, perfeitionis quæ-daih imago eft, quæ non aliter, quàm imitando effingitur. Imitari autem nemo poteft, quod non nouerit : neque noffe, quod non iludióse perlpexerit, quod cùmfit, tum elfe contení-piatio dicitur : quæ, cùm nobis Deum præfen-tem efficit, tum etiam penitiffimis animae fen-fibus imprimit. Quemadmodum enim ipecu- . Ium, fi terfum fuerit, rei obieitæ colorem figu-rárnque induit : ita 8c animus, omni ípeculo le-pior, nefeio quid fimile cohlpeitæ pulchritu-dini afeifeit : nec alia, ratione, magis Chriftum Dominum fe filium ttifytóinv nominaife, ma-trémque íuam, fratréfque & fotores eos, qui
cœlefti doitrinæ aurem accommodent, appel- D folet: quo modo hominis contemplationem
qiiaeeru» de imitatio,
taffe crediderim, quàm quod eo paito adnafei quodammodo hominum mentibus videatur. Sicut nájnque pater ab aeterno filium, verbum fuum, generat, feipfum intelligens : ita & qui Deum mente ac cogitatione coropleititur, par aliud yerbum, licet diffimilis naturæ, ex fepro-ducit. Sunt tamen non pauci, inquies, qui a di-ulnarum rerum meditatione abhorrent,in .quo,-rum vita aliquid fimile repetías eorum mori-Virino non bus, qui diuina ipeculantur. Eateor, fed illa ta-tamßl quid men virtuti tribui non poliunt. Non enim vir•■ tus tam efl.q״id fimile diuinis moribus, quàm ",í’ eorumdem imitatio. Nam&multæ ipfe pecu-desfuomorediuinos mores referunt, & ele-I.
Cap.I. VerCi.
34 V1R•’
cie non, obfcurasiD ei dotes r'epraçfentant,nec propterea tamen 'virtute prædita creduntur.
Res effigila eius caufæ, q.uæ illam effecerit ex-preffa quædam imago ,éft ; riuulus, ad fcaturi-ginis fuæ altitudinem vnde manauft, /ponte af-iiirgit• Yfefiun ea fimilítudo natura eft,non vir-tus. Virtuti ;enim ab electione voluntatis, at-quepyppnfifp profieifeitur, quod totum eó-gnitio^ê ■indiget. Namquis eligat quod igno- ^omo eligit ret? çpguifio autem, fi res paulo obfcurior fit, npn poterit abfque meditatione comparari. r?’c;
Quæ res, aùtem poffit׳ etiiquam videri obfcu-rior,,quàïP quæ. eft.-.inuifibilis corporis, neniis çernentibusi cceleftis• interra degentibus, diuf
Pàrérgon de Contemplatione, in gratiam religioforum.
G-Æ.tervm contemplatio non vna eft:
non enim æqualjter omnes ad fpem beate yiuendi nitimur. Sed quemadmodum auium, alia fublimc volat, alia vt poeta feribit, humi-lis volat, æquora iuxta:ita& hominum non-; nulli, quorum fenfusobtufor eft, magis circa res ipfis .morantur ; alij, quorum mens figa-
cieo fanguihe demerffi iaçet, fefe abducunt à confuetudine oculorum, cœlum íuípiciunt, numénque potiffimùm contemplantur. Quin-etiam habet fuos gradus diuina contemplatio, nec ftatim ab initio fe totam effundit : fed fen-fim, & quali per momenta temporum, prout quifque ftudipfius in illam incumbit, aut am*־ pliori luce diuinitus perfunditur. Id vero qua ratione fiat,aut quibus gradibus ad contempla• tionis apicem confcendatur, non erit alienum à propofito noftro demonftrare. Paucis exe-quarifi tamen prius admonuero,ne quis me eo more loqui exiftim.et, quo folent,quimyfti-cam theologiam traitant accurate, & contenir piationem à meditatione, reliquifque animi motibus,quibus veritas quaeritur, lecernunt. Nam de contemplatione eo modo loquor, quo homini ex vi fili nominis, atque naturae' inftituto, aut etiam gratiæ communiter tribui
tribus aniniæ motibus reito, obliquo; circula-ri Theologi definiunt. Etprimus quidem mo- t'1 tus, à quo contemplationem luam aulpicari art.g. hominem neceffe eft, fi fenfim proficiat, difei- Cotemflatis plinæque ordinem feruet, reitus dicitur. Tum tribuo ani-enim reità animam in Deum ferri intelligi- ”™ m°t1it1s mus, cum natura duce, eundem ex artis fuæ ex- gfö«« Xi׳/«-perimento probamus, &in fuo opere mira-mur, vel etiam amore incendimur. Ad hoc ge-nus contemplationis beatus lob nosadhortari Iob.c.i». videtur, cù1n‘âit : Interroget iumenta,&docebunt te : & ׳volatilia coeli,&indicabunt tibi :loquere ter-ra, & re/pondebit tibi: & narrabunt pifies maris.
Plpra In eandem fententiam Ecclefiafticus eat B 1y