242■ ,Phyfîcœ difyut. XII• Art. I. imo, ne aiunt, à fortiori , ob minorem quam habet duritiem paíTu-ram facilius aliquas partes fejungi ab aliis intra ipfum ad vacuola, de quibus quæflio eft, progignenda. Tum quia non efl credibile aerem , qui gravitate fua connititur ad tollenda vacuola arcus cha» lybei, nihil curare de vacuolis arcus plumbei, quali hæc minùs
XIX CUm ^atllræ gcn'° pugnent, quàm illa. Ergo &c.
Et hinc deinde vacuola illa interna vel habent aliquem exitura, ita ut
turstis te- vel״ci rimas & fcifltifæ à concava ad convexam incurvationem ptehen- pcrdudlæ ? vel exitum nullum habent ita ut lint voluti foraminula duntur quædam ocçlufa undique ? Si primum, inutile efl eniti gravitate fua
;ærcm deflexionem arcus elaflicam pro vacuolis illis tollendis ; nam vacuo a. fcifl"״ræ ¡pæ
eò magis aé'ri patent quò major efl arcus inflexio ; & aliunde aër gravitate fua potitis allaboraret iliis per inflexionem dilatandis , quàm per deflexionem flringendis. Si fecundum vero Au-thor ifle maluerit, non arduum erit oflendere nulla pode concipi in-terna foraminula , quæ vi incurvationis faifa lint fine aliqua fejún-elione particularum ; at hæc fejunâio eflet rima, quæ aditum præ-beret aeri. Ac denique unde probat Grangæus magnam hanc aêris gravi tantis follicitudinem pro arcendis vacuolis in finti arcus tcnfi jate״cibus , nifi ex eo quòd interdum aër preflîone fua & vafa fo- ' Jidiora frangat . & aquam altilis folito evehat fimilefque effoditis preflec eximios ad vacuum arcendum. ,Sed hæc ratio quantum fit debilis quis illico non advertit ; nam licet aër effoditis prædiâos præflet pro ar-cendo vacuo , at certe illos non præflat pro arcendis vacuolis, alio-quin vaia omnia frangeret : fiquidem quociinque corpore illa impleas, imponìbile efl non intercipi quædam vacuola difleminata, ut proba» tum fuit fuo loco. Ergo &c.